|
07/07/2015 - 12:39 |
Ineke Smit-montijn |
Als echtgenote van de second, vloog ik mijn man na in november 1974 naar Kaapstad.
Die reis was al onvergetelijk, maar toen ik de Capulonix zag, voorbijvarend in ballast, met een touwladder uit.
Dat was diep ademhalen, op een hoge golf gelijk springen en enkele treden omhoog.
Doodeng vond ik het, maar het bleek ook, dat men geen vrouw had verwacht.
In februari voeren wij volgeladen met Light Arabian Crude de haven van Bombay binnen.
Alarm, problemen in de machinekamer.
Net op tijd konden we toch de haven in.
We zaten klaar om te gaan slapen.
Opnieuw alarm. Mijn man sommeerde mij om de bij reddingsboot aan bakboord te wachten.
Toen ik daar kwam en intussen wist, wat er gebeurde, zag ik die reddingsboot al gevuld.
Een schreeuwende vrouw, veel schreeuwende mannen.
Ik zag even alles aan me voorbij trekken en werd toen rustig.
Een aanvaring was een feit. De Ardshiel had ons vol geraakt in de eerste tanks aan stuurboord. Daarna geschampt bij tank 11.
Geen ontploffing, maar toen kwam de loods aangevaren met zijn sputterende motorbootje, recht op de olievlek af.
Hoe de kapitein Jolle de Jong het voor elkaar kreeg, hij wist de loods weg te sturen, het schip te draaien en de haven uit te varen.
Ik pakte de vrouw en nam haar mee naar onze hut. Heb haar een fikse borrel gegeven en verder was het wachten.
Een bediende kwam langs, zag de vrouw en wilde stomdronken haar een pak slaag verkopen. Ik stond gelukkig in de deuropening en kon hem tegenhouden.
De maanden erna deden wij dienst als lichterschip bij Singapore. Zagen daar ook op 18 april de Tosa Maru zinken.
We hebben veel meegemaakt, ook met de hollandse bemanning en kok.
|
|
01/26/2010 - 21:40 |
Luc Van Tilburg |
Ik (Charles Mul) had de eer de Capulonix in haar nadagen te mogen meemaken. Onderhoud werd er eigenlijk niet meer gepleegd en ze kwam door de vele koralen die aan haar romp groeiden maar moeizaam vooruit. Te Dubai heeft men daar nog wat aan gedaan en werd door duikers de romp met ronddraaiende staalborstels schoongeschraapt.
Het schip was in die tijd echt door en door rot en had her en der een gat in het dek. Aansluiting naar de winches lekten en werden met cement gedicht, overal stonden betonnen kistjes aan dek. In een stormachtige nacht verdween de schelp van de schoorsteen en stortte in zee. De bevestigingen waren doorgeroest. Twee matrozen hebben er toen maar een schelp opgeschilderd en het resultaat?.. een gele bloemkool.
De Capulonix had tijdens mijn reis ook nog iets speciaals... had de eer als eerste tanker de haven van Mina Saqr aan te doen. Een sjeik die wat status wilde had zijn eigen olieterminal en dat was daar in Mina Saqr niet anders. De sjeik zou aan boord komen en dus werd het gedeelte waar hij zou lopen war opgevrolijkt en werd het dek gepaintwashed. Het ging nog bijna mis. De genodigden klommen enthousiast en massaal de gangway op die het dan ook begaf, hij brak in het midden en men kom nog net voorkomen dat het geheel naar beneden kwam. Een heftruck bracht uitkomst en kom het geheel ondersteunen.
De Capulonix voldeed niet meer aan de eisen van die tijd en braakte meestal een dikke zwarte rookwolk uit. Kleine ongemakken kwamen naar voren zoals het uitvallen van de AC afteruit. De bewoners daarvan kwamen naar het midden en sliepen in het hospitaaltje en de gangen. De bootsman had zijn vrouw bij zich en die hielden het echt niet meer uit en ik heb toen mijn hut aan hen afgestaan. Ikzelf sliep op een matrasje in het radiostation.
Het was op zich een saaie reis... Mombasa richting Golf en weer terug en dat een paar maal maar toch denk ik er nog regelmatig aan terug. De Capulonix was uniek, een dergelijk schip heb ik nooit meer gehad.
|
Comments
300-68-5045
1123-68-8545